Een collega attendeerde me erop dat het “nogal makkelijk is” de katholieke kerk kritisch onder de loop te nemen zonder in mijn protestantse spiegel te kijken. Terecht, concludeer ik nu, want die blijkt evenmin zuiver. Bas, let op, hier deel twee.
Het grote plaatje
Google geeft je antwoorden op concrete vragen. Dat wist ik, maar voor het eerst ontdekte ik dat als je tussen de resultaten door leest, je ook vrij snel het grote plaatje vindt. Ik zocht op misbruik in de protestantse kerk en vond de helft van het aantal pagina’s in vergelijking met de katholieke variant. Een stuk minder misbruik dus. Mooi, dacht ik even.
Tot ik me realiseerde wat ik wél vond: stichtingen. Veel stichtingen. Die menen te waken over de reinheid van de kerkkudde. Verzin een denominatie of ze hebben er een: Christelijk Gereformeerde Kerk, Evangelische gemeenten, Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt, Nederlands Gereformeerde Kerk, Pinkstergemeenten en de Protestantse Kerk in Nederland.
Naarmate de lijst langer werd, begon ik me wat ongemakkelijk te voelen. Waar erg weinig te vinden is over misbruik op z’n protestants, is er net iets te veel te lezen over stichtingen die daar toch druk mee zijn. En druk zijn ze. Met pastorale hoogstandjes. Alles om er voor de slachtoffers te zijn. Als die er zijn.
De draak
Verdacht, maar op het eerste oog zo gek dus nog niet. Op één dingetje na. Het kleine beetje desem dat het complete werk verzuurt. Ja, je kunt anoniem je verhaal kwijt, maar wee je gebeente als je het vervolgens afkondigt in de kerk. Er zal een 10-koppige procedurele draak ontwaken! En zelfs als je die verslaat “is er voor de gemeente nog een lange weg te gaan” (lid 10).
Een betere bescherming kun je kerkvaders niet bieden. Terwijl slachtoffers het gevecht moeten aangaan. De conclusies van Dr. A. H. Veerman, zelf dominee in ’t Harde, in een onderzoek dat hij in 2005 deed, verbazen me daarom niets. “We kunnen echt niet zeggen dat seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk meer voorkomt dan in protestantse kerken. Wel is het zo dat het misbruik dat nu openbaar komt in de Rooms-Katholieke Kerk vaker op kinderen en jongeren betrekking heeft. In de protestantse kerken gaat het vaker om een predikant die seksueel overschrijdend gedrag vertoont ten opzichte van een volwassene.”
Hier voegt hij nog aan toe dat misbruik in de kerk niet minder voorkomt dan erbuiten, “ook niet méér overigens.” Tjonge, ik zou God er bijna dankbaar voor zijn…
